Po tygodniu bogatym w złe wiadomości,  nerwy, stres i zdecydowanie za dużo pracy, nadeszła upragniona sobota. Choć o piątej rano deszcz padał na piątym biegu, czyli szybko i intensywnie,  to o ósmej obudziło mnie słońce.

Zwlekłam swoje obolałe zwłoki  z łóżka. Zrobiłam sobie kubek kakao, zamiast porannej kawy. Ubrałam się w rzeczy, które leżały pod łóżkiem, wklepałam w siebie trochę kremu nawilżającego i bez makijażu, z fryzurą na Małą Mi, powędrowałam na Manhattan na zakupy.

A tam świeże papierówki, żółty mamut, pachnące pomidory, ser biały od gospodyni, która na nielegalu proponowałam również kiełbasę i kaszankę… Kupować, jeść i nie umierać.

Zaopatrzyłam nas również w malutkie, twarde ogórki, wiązki kopru i chrzanu i polski czosnek (taki, który po wysuszeniu nie różowieje).

A to po to, żeby wypróbować przepisu na ogórki kiszone, dostarczonego na papierowej serwetce ze Słomnik.

Przepis: 3 dkg soli na 1 litr wody, czosnek, chrzan, pieprz, liść laurowy, ziele angielskie, koper

Wodę z solą i przyprawami zagotować. Do słoika upchać najpierw chrzan, czosnek i koper, a potem ogórki, zalać zagotowanym wywarem. Potrzymać kilka dni w cieple, a potem wcinać.

Zobaczymy co  z tego będzie. Ostatnie ogórki, robione według przepisu z Internetu były dobre, ale bez łał. A przecież o łał zawsze chodzi.

Jeśli chodzi o sobotnie łał, to łał była jajecznica z kurkami (oczywiście zakupionymi na targu).

Późnym popołudniem Mąż zabrał mnie do Edo na sushi. Gunkan maki z tatarem z łososia bezkonkurencyjne.

A kulinarne łał skończyliśmy tortem przy Bożego Ciała w Galerii Tortów Artystycznych.

Ps. W sumie to nie do końca prawda, bo właśnie, jak to się w hip-hopowym slangu mówi, wszamałam wiejskie jabłko i szczerze żałuję, że kupiłam tylko 8 sztuk.

Łał!

 

Tags: Cukiernia Tortów Artystycznych, Edo, ogórki kiszone